۵ باری که دانشمندان فکر کردند موجودات فضایی را یافته‌اند!
شناسه خبر: 112846 سرویس: تکنولوژی
زیست فرازمینی ممکن است وجود داشته باشد، اما اجرام مرموزی که در آسمان مشاهده می‌کنیم الزاما شواهدی از موجودات فضایی نیستند؛ در اینجا به پنج مرتبه‌ای که دانشمندان فکر می‌کردند که ممکن است موجودات فضایی را کشف کرده باشند، اشاره خواهیم کرد.
به نقل از بیزینس اینسایدر، نظریه پردازان در مورد موجودات بیگانه در اینترنت به شدت در حال صحبت هستند، اما دانشمندان در این زمینه اظهارنظری نمی‌کنند. هنگامی که ایالات متحده در اوایل فوریه انبوهی از اشیا ناشناسِ پرنده را کشف کرد که رسما «پدیده‌های غیرعادی ناشناخته» یا UAPs نامیده می‌شوند، جستجوهای کاربران در گوگل برای «حیات فرازمینی» و «بیگانگان واقعی هستند» افزایش یافت. آسوشیتدپرس گزارش داد که پس از شناسایی اولین شی به عنوان یک بالون چینی، پست‌های آنلاینی که در آنها از فرازمینی‌ها نام می‌بردند تقریبا ۳۰۰ درصد افزایش یافته است. حتی ایلان ماسک هم با شوخی اظهاراتی کرد و آنها را بیگانگان خواند.
اخیرا، یک توپ فلزی غول پیکر مرموز در سواحل ژاپن نیز پیدا شد و شایعات آنلاین جدیدی را برانگیخت. اما تاکنون هیچ تحقیق علمی نشان نداده است که هر یک از این اشیا مرموز متعلق به بیگانگان است، اگرچه ناسا در حال کار بر روی چارچوب خود برای ارزیابی حوادث مرتبط با یوفوها است. در گذشته حوادثی رخ داده است و در آن زمان برخی از محققان تصور کرده‌اند به کشف نشانه‌هایی از حیات بیگانه یا حتی هوش فرازمینی نزدیک شده‌اند.
تاکنون رازهایی وجود داشته که واقعا دانشمندان را به این فکر انداخته که موجودات فضایی را یافته‌اند. یکی از اولین جستجوهای عمدی برای هوش فرازمینی در سال ۱۹۷۷ رخ داد. زمانیکه تلسکوپ رادیویی Big Ear در دانشگاه ایالتی اوهایو سیگنالی ناگهانی و قوی دریافت کرد. این صدا ۳۰ برابر بلندتر از نویز پس‌زمینه بود و برخلاف منابع رادیویی طبیعی مانند اختروش‌ها، تنها به یک فرکانس در طیف رادیویی برخورد کرد. ستاره‌شناس «جری اِهمن» برای اولین بار آن را هنگام بررسی صفحات داده‌ها مشاهده کرد و در کنار جهش ناگهانی اعداد یک کلمه نوشت: وای!
علاقه‌مندان به جستجوی هوش فرازمینی(SETI) حدس می‌زنند که Wow سیگنالی بوده که از یک فناوری بیگانگان آمده است اما خود اِهمن شک داشت. اگرچه اخترشناسان آسمان را بررسی کردند تا دوباره آن را ثبت کنند اما هیچ کس تا به حال دوباره صدای سیگنال Wow را نشنیده است. هنوز مشخص نیست چه چیزی باعث آن اتفاق شده است.
در سال ۲۰۱۷، برای اولین بار، اخترشناسان تأیید کردند که یک شی که از کنار خورشید می‌گذرد، از خارج از منظومه شمسی ما آمده است. آنها اولین جرم بین ستاره‌ای را ««اوموآموا» (Oumuamua) نامیدند که یک اصطلاح در هاوایی است که معنای آن اولین پیام آور که از راه دور می‌رسد، است. این بازدیدکننده بین ستاره‌ای شکلی شبیه سیگار داشت. انعکاس آن حدود ۱۰ برابر بیشتر از سیارک‌های منظومه شمسی بود. عجیب‌تر از همه، وقتی از خورشید دور می‌شد، بر اساس فیزیک خالص مسیرش، سریع‌تر از آنچه که باید می‌شد، سرعت گرفت.
همه اینها «آوی لوب» اخترفیزیکدان دانشگاه هاروارد را به این نتیجه رساند که بیگانگان می‌توانستند این شی را بسازند. او مقاله‌ای منتشر کرد که در آن استدلال می‌کرد که اوموآموا «منشأ مصنوعی» دارد و ممکن است یک فضاپیمای سرگردان و منقرض شده مجهز به یک بادبان سبک از یک تمدن بیگانه باشد که از انرژی خورشیدی برای شتاب گرفتن استفاده می‌کند. ستاره‌شناسان دیگر بر خلاف نظریه او استدلال کردند و گفتند که مشاهدات اوموآموا با منشأ کاملا طبیعی سازگار است.
گاز فسفین روی زمین چندان چشمگیر نیست، اما زمانی که دانشمندان ردپایی از آن را در ابرهای زهره یافتند، یک مشکل بزرگ ظاهر شد. این به این دلیل است که روی زمین، فسفین که بویی همانند سیر با بوی ماهی دارد از میکروب‌ها می‌آید. دانشمندان پس از مطالعه پرفروشی که در مجله Nature Astronomy در سال ۲۰۲۰ منتشر شد، حدس زدند که سطح زهره آنقدر جهنمی است که قابل سکونت نیست، اما ابرهای آن می‌توانند به اندازه کافی ملایم باشند تا جوامعی از حیات میکروبی را در خود جای دهند. ناسا تلاش کرد وجود فسفین در جو زهره را تایید کند، اما هیچ کدام را پیدا نکرد.
در جایی فراتر از کهکشان ما، موجودات اسرارآمیز امواج رادیویی درخشانی را ارسال کرده‌اند. آنها فقط یک میلی ثانیه دوام می‌آورند و برخی از آنها در فواصل منظم تکرار می‌شوند. این «انفجارهای سریع رادیویی»(FRB) از سال ۲۰۰۷، زمانی که اولین مورد شناسایی شد، دانشمندان را گیج کرده است. اگرچه اکثر ستاره شناسانی که انفجارهای رادیویی سریع را مطالعه می‌کنند معتقدند که آنها یک علت طبیعی دارند، لوب بار یگر گفت که فکر می‌کند اینها فناوری بیگانه هستند.
«گیلبرت لوین» مهندسی بود که در سال ۱۹۷۶ با ماموریت وایکینگ ناسا روی یک آزمایش تشخیص حیات مریخ کار می‌کرد. او در سال ۲۰۱۹ در مجله علمی آمریکایی نوشت که هنوز معتقد است آزمایش او نشانه‌هایی از حیات را در سیاره سرخ کشف کرده است. این ابزار خاک مریخ را در یک محتوای آبکی فرو می‌برد و منتظر حباب‌هایی می‌ماند که می‌تواند نشان‌دهنده تنفس میکروبی باشد. وی در هر دو ناحیه آزمایشی خود در نزدیکی فرودگر وایکینگ نتایج مثبتی دریافت کرد، اما این مأموریت نتوانست مواد آلی را برای پشتیبانی از نتایج شناسایی کند.
برنامه وایکینگ(Viking program) پروژه‌ای شامل دو کاوشگر فضایی آمریکایی وایکینگ ۱ و وایکینگ ۲ است که به سوی مریخ فرستاده شده‌اند. هر یک از این دو فضاپیما دارای دو بخش اصلی بودند: یک مدارگرد که برای تصویربرداری از سطح مریخ از مدار آن طراحی شده بود و یک سطح‌نشین که هدف از طراحی آن مطالعه سیاره از روی سطح آن بود. وایکینگ ۱ در ۲۰ اوت ۱۹۷۵ و وایکینگ ۲ در ۹ سپتامبر همان سال به فضا پرتاب شدند. وایکینگ ۱ در ۱۹ ژوئن ۱۹۷۶ و وایکینگ ۲ در ۷ اوت ۱۹۷۶ وارد مدار مریخ شدند.
«آلارد بوتل» سخنگوی ناسا در پاسخ به ادعاهای لوین در سال ۲۰۱۹ به دیلی بیست گفت: نظر عمومی جمعی از اکثریت جامعه علمی معتقد نیست که نتایج آزمایش‌های وایکینگ به تنهایی به سطح شواهد فوق العاده‌ای برسد.
